Ísland (Bjarni Thorarensen)

Ísland
Höfundur: Bjarni Thorarensen

Þú nafnkunna landið sem lífið oss veittir,

landið sem aldregi skemmdir þín börn,

hvert þinnar fjærstöðu hingað til neyttir,

hún sér þér ódugnaðs framvegis vörn.

Undarlegt sambland af frosti og funa,

fjöllum og sléttum og hraunum og sjá;

fagurt og ógurlegt ertu þá brunar

eldur að fótum þín jöklunum frá!

Fjör kenni´ oss eldurinn, frostið oss herði,

fjöll sýni torsóttum gæðum að ná;

bægi sem kerúb, með sveipanda sverði

silfurblár Ægir oss kveifarskap frá.

Þó vellyst í skipsförmum völskunum meður

vafri að landi, eg skaða ei tel;

því út fyrir kaupstaði íslenskt í veður

ef hún sér vogar, þá frýs hún í hel.

Ef læpuskaps ódyggðir eykjum með flæða

út yfir haf vilja læðast þér að:

með geigvænum logbröndum Heklu þær hræða

hratt skalt þú aptur að snáfa af stað.

En megnirðu´ ei börn þín frá vondu að vara,

og vesöld með ódyggðum þróast þeim hjá,

aftur í legið þitt forna þá fara

föðurland áttu, - og hníga í sjá.