Íslands minni

Íslands minni
Höfundur: Bjarni Thorarensen

Eldgamla Ísafold,

ástkæra fósturmold,

fjallkonan fríð,

mögum þín muntu kær,

meðan lönd gyrðir sær

og gumar girnast mær,

gljáir sól á hlíð.

Hafnar úr gufu hér

heim allir girnumst vér

þig þekka' að sjá;

glepur oss glaumurinn,

ginnir oss sollurinn,

hlær að oss heimskinginn

Hafnar slóð á.

Leiðist oss fjalllaust frón,

fær oss oft heilsu tjón

þokuloft léð;

svipljótt land sýnist mér

sífellt að vera hér,

sem neflaus ásýnd er

augnalaus með.

Öðruvísi´ er að sjá

á þér hvítfaldinn há

heiðhimin við;

eða þær krystallsár,

á hverjar sólin gljár,

og heiðar himinblár,

hájökla rið.

Eldgamla Ísafold,

ástkæra fósturmold,

fjallkonan fríð,

ágætust auðnan þér

upp lyfti, biðjum vér,

meðan að uppi er

öll heimsins tíð.