Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Kreddur/Gamlar vísur um jóladaga

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1864)
Gamlar vísur um jóladaga

1.

Sé þann morgun sólarljómi,

sýnir ávaxtarár komi;

er skírviðri allan daginn,

auðnutími féll í haginn.

2.

Tólf dagar sem jól títt falla,

reikna þessa árs mánuði alla,

samlíkan hvern mánuð segi

sem viðrar á hvurs þess degi.

3.

Jóladagur Janus þýðir,

jafna svo við hvern sem hlýðir;

tólf vill desember teikna

til náður, svo átta ár reikna

af sólskini á sex dögum.

....................

4.

Ef sól skín vel á Krists degi

árgæði lengst bregzt þá eigi;

annan dag ef eins vill ljóma

árgróði mun heldur koma;

þriðja dag ef þægt vill skína

þras og villur kristnir sýna.

5.

Fjórða dag ef fagurt lýsir

fást krankleikar börnum vísir;

fimmta dag ef fullt skin veitir

frjóvgun þiggja víða sveitir.

6.

Sjötta dag ef sólskin býður

sætum gróður fagnar lýður;

sjöunda skín, sult, hallæri,

samt aflagang minnst að bæri;

áttunda dag ef sól birtir,

aflagnægð ei kvíða þyrftir.

7.

Níunda dags ljóminn ljósa

ljær fjárheill svo margir hrósa;

tíunda dags skinið skæra

skæð sterkviðri oft mun færa;

ellefta skin, öll dimm veður,

almennt plága varð þar meður;

tólfta dags skin vill stríð teikna,

tökur og rán vinnst reikna.

---

Af Krists hátíðum árgæzku

ávísun sé ljós í k[v]æði,

í tunglhöfnum árbót sýna:

ótíð sé, þá tungl vill dvína;

þess yngra tungl sem hún ratar,

því meir aukast árabatar;

þeim mun eldra tungl þá hittir

þyngra ár komandi kvittir.