Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Náttúrusögur/Þjófurinn og tunglið
Þjófurinn og tunglið
Um tunglið sér í lagi er þessi saga: Einu sinni var sauðaþjófur sem settist niður á afviknum stað með feitu sauðarlæri (aðrir segja bringukoll) í hendinni sem hann hafði stolið og ætlaði að snæða það þar í makindum. En tunglið skein skært og bjart því engin skýská var á lofti. Þjófurinn ávarpaði þá tunglið þessum ósvífnisorðum og rétti um leið upp á móti því hnífinn með ketbita á oddinum:
- „Viltu, tungl,
- þér á munn
- þenna bita feitan?“
Þá svaraði honum aftur rödd af himni:
- „Viltu, hvinn,
- þér á kinn
- þenna lykil heitan
Í sama bili féll glóandi lykill úr hálofti beint niður á kinn þjófsins og brenndi þar á hann brennimark og bar hann örið eftir æ síðan. Sagan er alkunn bæði á Suðurlandi og Norðurlandi og sagt að af þessu hafi sá siður verið tekinn upp sem algengur var á fyrri öldum að brennimerkja þjófa, en þó var það gjört á ennið, en ekki kinnina.