Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Náttúrusögur/Bjarndýrakóngurinn

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri
Bjarndýrakóngurinn

Árið 1848 heyrði ég frá því sagt í Grímsey að einu sinni í tíð séra Árna (Illugasonar?)^[1] kom bjarndýrakóngurinn upp á Grímsey með öðrum bjarndýrum. Það er í Grímsey um bjarndýrakónginn sagt að hann hafi horn eitt fram úr höfðinu og í því horni sé lýsigullssteinninn.^[2] En frá þessum kóngi er það sagt að hann kom að Miðgörðum þegar prestur gekk út í kirkju, hneigði sig fyrir presti og gekk leiðar sinnar suður á Borgamó og bjarndýrin á eftir honum í halaróu. Þegar suður á móinn kom réðst aftasta bjarndýrið á kind og drap hana. Kóngurinn leit við, greip dýrið og drap það, fór síðan meingjörðalaus með dýraflokk sinn suðrí Grenivík og þar í sjóinn Bjarndýrakóngur þessi var mjög stór og rauðkinnóttur.

1. Árni Illugason (faðir Jóns Árnasonar bókavarðar) var prestur í Grímsey 1787-1795.
2. Í landi hef ég heyrt þetta um einhyrninginn. — [Hdr.]