Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Viðbætir/Völuspá
Maður tekur sauðarvölu og leggur í lófa sér svo kryppan snúi upp, ber hana svo upp að vanganum og veltir henni með lófanum meðan maður segir:
- Upp er kryppa á völu minni,
- opin ef þú lýgur,
- aftur ef þú segir satt,
- spákona ég spyr þig að.
Og nú spyr maður þess er hann vill og lætur svo völuna detta á slétt borð; spurningin verður að vera svo löguð að henni verði svarað annaðhvort með já eða nei. Verði nú upp kryppa völunnar á borðinu segir hún já, en ef hvilftin er upp segir hún nei; liggi hún á hliðinni vill hún ekki spá, aðrir segja að hún segi: ég veit það ekki.