Ólafur liljurós er norrænt danskvæði eða sagnadans. Ólafur liljurós var langvinsælasti sagnadansinn á Íslandi fyrr á öldum.


1. ÓLAFUR REIÐ með björgum fram,
-villir hann, stillir hann-
hitti' hann fyrir sér álfarann.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


(2. Ólafur ríður eftir björgunum fús,
-villir hann, stillir hann-
fann hann þar eitt álfahús.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-)


3. Þar kom út ein álfa mær,
-villir hann, stillir hann-
gulli snúið var hennar hár.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


4. Þar kom út ein álfamær,
-villir hann, stillir hann-
sú var ekki kristni kær.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


5. Þar kom út ein önnur,
-villir hann, stillir hann-
hélt á silfurkönnu.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


6. Þar kom út hin þriðja,
-villir hann, stillir hann-
með gullband/spöng um sig miðja.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


7. Þar kom út hin fjórða,
-villir hann, stillir hann-
hún tók svo til orða.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


8. „Velkomin Ólafur Liljurós!
-villir hann, stillir hann-
Gakk í björg og bú með oss."
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


9. „Ekki vil ég með álfum búa,
-villir hann, stillir hann-
heldur vil ég á Krist minn trúa."
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


10. „Þó þú gjörir með álfum búa,
-villir hann, stillir hann-
samt máttú á guð/krist þinn trúa.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


11. „Bíddu mín um eina stund,
-villir hann, stillir hann-
meðan ég geng í grænan lund."
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


12. Hún gekk sig til arkar,
-villir hann, stillir hann-
tók upp saxið snarpa.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


13. „Ekki muntu svo héðan fara,
-villir hann, stillir hann-
að þú gjörir mér kossinn spara."
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


14. Ólafur laut um söðulboga,
-villir hann, stillir hann-
kyssti frú með hálfum huga.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


15. Hún lagði undir hans herðarblað,
-villir hann, stillir hann-
í hjarta rótum staðar gaf.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


16. Saxinu hún stakk í síðu,
-villir hann, stillir hann-
Ólafi nokkuð svíður.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


17. Ólafur leit sitt hjartablóð
-villir hann, stillir hann-
líða niður við hestsins hóf.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


18. Sté hann á sinn hvíta hest,
-villir hann, stillir hann-
allra manna reið hann mest.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


19. Ólafur reið og renndi,
-villir hann, stillir hann-
feitan folann sprengdi.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.


20. Ólafur keyrir hestinn Spora/sporum
-villir hann, stillir hann-
heim til sinnar móðurdyra.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


21. Klappar á dyr með lófa sín:
-villir hann, stillir hann-
„Ljúktu upp, heilla móðir mín."
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


22. „Hvaðan komstu sonurinn minn?
-villir hann, stillir hann-
hví ertu svona fölur á kinn?"
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


23. „Hví ertu fölur og hví ertu bleikur:
-villir hann, stillir hann-
sem þú hafir verið í álfa leik?"
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


24. Ei er ég fölur, og ei er ég fár
-villir hann, stillir hann-
heldur hefi ég síðu-sár.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


25. „Mér tjáir ekki að dylja þig:
-villir hann, stillir hann-
álfamærin blekkti mig.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


26. „Móðir, ljáðu mér mjúka sæng.
-villir hann, stillir hann-
Systir, bittu mér síðuband."
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


27. Móðir hans léði honum mjúka sæng
-villir hann, stillir hann-
systirin batt honum síðuband.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


28. Móðirin kastar kodda blá,
-villir hann, stillir hann-
Ólafur lá þar dauður á.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


29. Leiddi hún hann í loptið inn,
-villir hann, stillir hann-
dauðan kysti hún soninn sinn.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


(30. Breiddi hún niður klæði grænt,
-villir hann, stillir hann-
þar lét hann sitt lífið vænt.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-)


31. Ei leið nema stundir þrjár,
-villir hann, stillir hann-
Ólafur var sem bleikur nár.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


32. Ei leið nema lítil stund
-villir hann, stillir hann-
Ólafur ungi gaf upp önd.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


33. Það var meiri grátur en gaman:
-villir hann, stillir hann-
þrjú fóru lík í steinþró saman.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-


34. Vendi ég mínu kvæði í kross.
-villir hann, stillir hann-
Sankti María sé með oss.
-þar rauður loginn brann.
Blíðan lagði hann byrinn undan björgunum
blíðan lagði hann byrinn undan björgunum fram.-