Arinbjarnarkviða
eftir Egil Skalla-Grímsson
- 1. Emk hraðkvæðr
- hilmi at mæra,
- en glapmáll
- of gløggvinga,
- opinspjallr
- of jǫfurs dǫ́ðum,
- en þagmælskr
- of þjóðlygi,
- 2. skaupi gnœgðr
- skrǫkberǫndum,
- emk vilkvæðr
- of vini mína;
- sótt hefk mǫrg
- mildinga sjǫt
- með grunlaust
- grepps of œði.
- 3. Hafðak endr
- Ynglings burar,
- ríks konungs,
- reiði fengna;
- drók djarfhǫtt
- of døkkva skǫr,
- létk hersi
- heim of sóttan,
- 4. þars allvaldr
- und ýgs hjalmi,
- ljóðfrǫmuðr,
- at landi sat;
- stýrði konungr
- við stirðan hug
- í Jórvík
- úrgum strǫndum.
- 5. Vasa þat tunglskin
- tryggt at líta
- né ógnlaust
- Eiríks bráa,
- þás ormfránn
- ennimáni
- skein allvalds
- œgigeislum.
- 6. Þó bólstrverð
- of bera þorðak
- maka hœings
- markar dróttni,
- svát Yggs full
- ýranda kom
- at hvers manns
- hlusta munnum.
- 7. Né hamfagrt
- hǫlðum þótti
- skaldfé mitt
- at skata húsum,
- þás ulfgrátt
- við Yggjar miði
- hattar staup
- at hilmi þák.
- 8. Við því tók,
- en tvau fylgðu
- søkk sámleit
- síðra brúna
- ok sá muðr,
- es mína bar
- hǫfuðlausn
- fyr hilmis kné.
- 9. Þar tannfjǫlð
- með tungu þák
- ok hlertjǫld
- hlustum gǫfguð,
- en sú gjǫf
- golli betri
- hróðugs konungs
- of heitin vas.
- 10. Þar stóð mér
- mǫrgum betri
- hoddfíǫndum
- á hlið aðra
- tryggr vinr minn,
- sás trúa knáttak,
- heiðþróaðr,
- hverju ráði.
- 11. Arinbjǫrn,
- es oss einn of hóf,
- knía fremstr,
- frá konungs fjónum,
- vinr þjóðans,
- es vættki ló
- í herskás
- hilmis garði.
- 12. Ok — — — —
- — —stuðli lét
- margfrǫmuðr
- minna dáða,
- sem en — — —að — —
- — — — — Halfdanar
- at í væri
- ættar skaði.
- 13. Munk vinþjófr
- verða heitinn
- ok váljúgr
- at Viðurs fulli,
- hróðrs ørverðr
- ok heitrofi,
- nema þess gagns
- gjǫld of vinnak.
- 14. Nú's þat sét,
- hvars setja skal
- bratt stiginn
- bragar fótum
- fyr mannfjǫlð,
- margra sjónir,
- hróðr máttigs
- hersa kundar.
- 15. Erum auðskœf
- ómunlokri
- magar Þóris
- mærðar efni,
- vinar míns,
- þvít valið liggja
- tvenn ok þrenn
- á tungu mér.
- 16. Þat telk fyrst,
- es flestr of veit
- ok alþjóð
- eyru sœkir,
- hvé mildgeðr
- mǫnnum þótti
- bjóða bjǫrn
- birkis ótta.
- 17. Þat allsheri
- at undri gefsk,
- hvé hann urþjóð
- auði gnœgir,
- en grjót-bjǫrn
- of gœddan hefr
- Freyr of Njǫrðr
- at féar afli.
- 18. En Hróalds
- at hǫfuðbaðmi
- auðs iðgnótt
- at ǫlnum sifjar,
- sér vinreið
- af vegum ǫllum
- á vindkers
- víðum botni.
- 19. Hann drógseil
- of eiga gat
- sem hildingr
- heyrnar spanna,
- goðum ávarðr
- með gumna fjǫlð,
- vinr Véþorms,
- veklinga tǫs.
- 20. Þat hann viðr,
- es þrjóta mun
- flesta menn,
- þótt fé eigi,
- kveðka skammt
- meðal skata húsa
- né auðskept
- almanna spjǫr.
- 21. Gekk maðr engi
- at Arinbjarnar
- ór legvers
- lǫngum knerri
- háði leiddr
- né heiptkviðum
- með atgeirs
- auðar toptir.
- 22. Hinn’s fégrimmr,
- es í Fjǫrðum býr,
- sá’s of dolgr
- Draupnis niðja,
- en sǫkunautr
- Sónar hvinna,
- hringum hættr,
- hoddvegandi.
- 23. Hann aldrteig
- of eiga gat
- fjǫlsáinn
- með friðar spjǫllum
- — — — — — —
- 24. Þat’s órétt,
- ef orpit hefr
- á máskeið
- mǫrgu gagni,
- ramriðin
- Rǫkkva stóði,
- vellvǫnuðr,
- þvís veitti mér.
- 25. Vask árvakr,
- bark orð saman
- með málþjóns
- morginverkum,
- hlóðk lofkǫst
- þann’s lengi stendr
- óbrotgjarn
- í bragar túni.