eftir Egil Skalla-Grímsson

1. Emk hraðkvæðr
hilmi at mæra,
en glapmáll
of gløggvinga,
opinspjallr
of jǫfurs dǫ́ðum,
en þagmælskr
of þjóðlygi,


2. skaupi gnœgðr
skrǫkberǫndum,
emk vilkvæðr
of vini mína;
sótt hefk mǫrg
mildinga sjǫt
með grunlaust
grepps of œði.


3. Hafðak endr
Ynglings burar,
ríks konungs,
reiði fengna;
drók djarfhǫtt
of døkkva skǫr,
létk hersi
heim of sóttan,


4. þars allvaldr
und ýgs hjalmi,
ljóðfrǫmuðr,
at landi sat;
stýrði konungr
við stirðan hug
í Jórvík
úrgum strǫndum.


5. Vasa þat tunglskin
tryggt at líta
né ógnlaust
Eiríks bráa,
þás ormfránn
ennimáni
skein allvalds
œgigeislum.


6. Þó bólstrverð
of bera þorðak
maka hœings
markar dróttni,
svát Yggs full
ýranda kom
at hvers manns
hlusta munnum.


7. Né hamfagrt
hǫlðum þótti
skaldfé mitt
at skata húsum,
þás ulfgrátt
við Yggjar miði
hattar staup
at hilmi þák.


8. Við því tók,
en tvau fylgðu
søkk sámleit
síðra brúna
ok sá muðr,
es mína bar
hǫfuðlausn
fyr hilmis kné.


9. Þar tannfjǫlð
með tungu þák
ok hlertjǫld
hlustum gǫfguð,
en sú gjǫf
golli betri
hróðugs konungs
of heitin vas.


10. Þar stóð mér
mǫrgum betri
hoddfíǫndum
á hlið aðra
tryggr vinr minn,
sás trúa knáttak,
heiðþróaðr,
hverju ráði.


11. Arinbjǫrn,
es oss einn of hóf,
knía fremstr,
frá konungs fjónum,
vinr þjóðans,
es vættki ló
í herskás
hilmis garði.


12. Ok — — — —
— —stuðli lét
margfrǫmuðr
minna dáða,
sem en — — —að — —
— — — — Halfdanar
at í væri
ættar skaði.


13. Munk vinþjófr
verða heitinn
ok váljúgr
at Viðurs fulli,
hróðrs ørverðr
ok heitrofi,
nema þess gagns
gjǫld of vinnak.


14. Nú's þat sét,
hvars setja skal
bratt stiginn
bragar fótum
fyr mannfjǫlð,
margra sjónir,
hróðr máttigs
hersa kundar.


15. Erum auðskœf
ómunlokri
magar Þóris
mærðar efni,
vinar míns,
þvít valið liggja
tvenn ok þrenn
á tungu mér.


16. Þat telk fyrst,
es flestr of veit
ok alþjóð
eyru sœkir,
hvé mildgeðr
mǫnnum þótti
bjóða bjǫrn
birkis ótta.


17. Þat allsheri
at undri gefsk,
hvé hann urþjóð
auði gnœgir,
en grjót-bjǫrn
of gœddan hefr
Freyr of Njǫrðr
at féar afli.


18. En Hróalds
at hǫfuðbaðmi
auðs iðgnótt
at ǫlnum sifjar,
sér vinreið
af vegum ǫllum
á vindkers
víðum botni.


19. Hann drógseil
of eiga gat
sem hildingr
heyrnar spanna,
goðum ávarðr
með gumna fjǫlð,
vinr Véþorms,
veklinga tǫs.


20. Þat hann viðr,
es þrjóta mun
flesta menn,
þótt fé eigi,
kveðka skammt
meðal skata húsa
né auðskept
almanna spjǫr.


21. Gekk maðr engi
at Arinbjarnar
ór legvers
lǫngum knerri
háði leiddr
né heiptkviðum
með atgeirs
auðar toptir.


22. Hinn’s fégrimmr,
es í Fjǫrðum býr,
sá’s of dolgr
Draupnis niðja,
en sǫkunautr
Sónar hvinna,
hringum hættr,
hoddvegandi.


23. Hann aldrteig
of eiga gat
fjǫlsáinn
með friðar spjǫllum
— — — — — —


24. Þat’s órétt,
ef orpit hefr
á máskeið
mǫrgu gagni,
ramriðin
Rǫkkva stóði,
vellvǫnuðr,
þvís veitti mér.


25. Vask árvakr,
bark orð saman
með málþjóns
morginverkum,
hlóðk lofkǫst
þann’s lengi stendr
óbrotgjarn
í bragar túni.
Jörmungrund