Arnbjörg/4

by Björn Halldórsson

4

Kjærleikur til Guds og födurlandsins, til Kóngsins og yfirvaldanna, til bónda síns og barna, til hjúa og nágrannna, samt almenníngs útífrá, gjörir þad at henni þykir stand sitt indælt, og þad verdur henni þá meir enn hálfu léttara og audveldara enn annars væri. Sá kjærleikur fyrrir hana mögli og óþolinmædi eins þó ervidlega falli, þaraf verdur hún vidkvæm og medaumkunarsöm vid alla menn og líka vid þær skynlausu sképnurnar; hún vill allra mein bæta, sem mest hún má, og sér aumur á allra naudsyn, þó þad kosti hana ervidi, áhyggju og efni. Þótt hún géti gjarnan átt gódann búnad, edur adra hússprýdi, þá fer henni, þegar svo mikid skal gylda, sem er Guds bod og naudsyn annara manna, eins og Israels dætrum, er — gáfu frá sér gódgripi sína, svoat ekki skyldi vanta fagrann og dýrann malm til gudsþjónustu verkfæra, Erod. 35, 22., ellegar einsog hinum, sem gáfu handydnir sínar til sömu brúkunar v. 25. 26. Hún er hugul og gudsþakkargjörn vid þurfamenn, enn úrrædagód og örlát vid vini sína, öllum mönnum gódgjörn. Hún er Gudi þekk, ástsæl og vinsæl med mönnum, hún finnur hjartans yndi í manndygdum, því þær eru eptirmynd Guds eiginleika, og gjöra menn Gudi líka. Sú sem þessa kosti hefir er gód kona, skynsöm, og hún byggir húsid. Prov. 14, 1.