Bjarnar saga Hítdælakappa/25
Kona er nefnd Þorbjörg. Hún bauð Birni heim fyrir vináttu sakir og þiggur hann boðið og er þar með henni þrjár nætur í góðum beina. Og hina síðustu nótt lét hann illa í svefni og er hann vaknar spyr húsfreyja hann hversu hann dreymdi eða hví sætti er hann lét svo illa er hann svaf.
Hann segir: „Mér þótti sem sex menn sæktu mig og þótti mér nær þurfa handa við. Kann vera að þá hafir þú heyrt til mín.“
„Það er auðsætt,“ segir Þorbjörg, „manna fylgjur eru það er illan hug hafa á þér og vil eg að þú farir eigi héðan áður við spyrjum að engi tálmi ferð þína eða sitji fyrir þér. Ella far þú aðra leið en þú fórst hingað þótt hún sé lengri nokkuru því að hinnar munu þeir gæta er þinn fund vilja hafa er skemmst er og alþýðuleið er.“
„Svo skal vera,“ segir hann, „að eg mun fara leið aðra.“
Nú býst hann heimleiðis og þakkar henni vel beina áður þau skiljast. Og er hann kom úr garði vill hann fara þá götu er skemmri er, fer um hríð og sér menn fyrir sér að sauðahúsum nokkurum.
Hann þóttist vita að Þórður mundi vera og menn með honum. Sjá þóttist hann sex menn. Björn bjóst að verja sig ef þyrfti. Hann var í blárri kápu og gyrti hann að utan og brá síðan sverðinu. Hann hafði spjót í hendi haft og sendir það fram í veginn þegar hann kom í skotfæri við þá og varð þar fyrir maður er Steinn hét og var Guðbrandsson og stóð í gegnum hann og fékk þegar bana. Þá hljóp maður að Birni milli þeirra Þórðar er Þorbjörn hét og varð Björn þar skjótari og vann á honum og kom í ennið. Það var lítið sár. Síðan hjó Björn til Þórðar en hann tók ráð hið viturlegasta, lét fallast undan högginu og skeindist hann þó lítt að. Og er hann stóð upp var ekki Birni veitt lengur aðsókn og skilja við svo búið, fara nú hvorirtveggju heim.