38
þar að ganga í nokkur ár fyrir ranga dóma og misjafna lögsögn. Item einn stúdent, Pjetur að nafni, ættaður úr Kárseyri,[1] var þar innsettur og eftir dómi 18 ára tími tilsettur, sá eð knífsting lítinn með pennaknífi hafði veitt sínum stjúpföður. Við höfðum báðir einn heilan vetur saman haft sæng og herbergi, og var kominn fram undir vígslu. Þessi Pjetur með öðrum sjö af nefndum föngurum komst úr fangelsishúsinu, þeir eð skriðu aftur á bak, gegnum saurindarennuna alt út í sjóinn, og vörpuðu sjer ofan fyrir múrinn, nærri tvo faðma að hæð, en djúp vatnsins var 3 eða 4 faðmar, og svömluðu svo úti með múrnum á leirana, brutu af sjer járnin, og rýmdu síðan upp til Svíaríkis Einn af þeim náðist og varð uppheingdur. Þessi Pjetur, studiosus, varð til Svíaríkis herramannabarna skólameistari eitt ár. Síðan fór hann að finna stjúpföður sinn, að krefja síns föðurarfs. Hinn krafðist hans vitnisburðar, að hann væri ærlega kominn frá sínu fangelsi, og að honum auglýstum hjet honum sinni erfð, hvar við Pjetur reiddist og gjörði stórt upphlaup og vildi enn að nýu slá sinn stjúpföður; var svo tekinn af yfirvöldum borgarinnar og færður til Kaupinhafnar, og á slotsplássinu rjettaður, að endaðri þeirri oratiu eður sermon, sem gjörst hafði af innihaldi og texta þess 4. Guðs boðorðs. Á árinu áður en eg kom til Kaupinhafnar voru 3 galdrakonur brendar i Sælandi. Ein þeirra, sú hin helsta, hjet Marín Kringsteðs, ein ríkiskona, ei minnist eg þeirra tiltæki.
Einn tíma bar svo við 1617 um sumarið, á einum torgdegi, sem var laugardag, að einn maður Jens að nafni, sá eð var nýgiftur einnri frómri dándiskvinnu og bjó í Litla Ferjustræti í Kaupinhafn, var útgenginn fyrir borgina um Vesturport með einum frómum borgara og voru að spássera þar um grundirnar, sem bændurnir skyldu fram um fara, þeir eð áttu heima uppá landsbygðinni og tvisvar í
hverri viku komu í borgina uppá torgið, með allrahanda,
- ↑ nú: Korsør.
