II
vér minnumst enn við öl Aldins hetju-dreyra. Enn þá svo vér bætum böl, Að bíða annað meira.
4. Meðan sveimar blíður blær Um bláa himingeima, Meðan sól í heiði hlær Og hafsins öldur streyma, Með-an svanur sætt við kvak Svanna gleður þjóðir — Okk-ar sérhvert andartak Er þér helgað, móðir.
Kristján Jónsson.
14. Minni íslands.
(Eftir A. U. Baath.)
Lag ef tir Henrik Möller, eða : Fannhvíta móðir.
1. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í sögu Sagnanna ey. Lengi við örlög Einvíg þú þreyttir Lést þó ei sigrast, Sigur þú hlaust.
2. Dvelst enn í dölum Dáðríkur ættstofn Styrkt hef- ur sagan Stórhuga lund, Kraft er ei kúgast, Kraft er ei sveigist Drakk hann úr sögu í drjúgmældum teig.
3. Eldgamla skapið — Enn þá það lifir — Tíminn vill kúga, Tekst það þó ei. Ferskt enn það blómgist, Frjálst upp það vaxi, Lengi það hefji Landsfólkið enn.
4. Málið með manndóms Málmhljóðið stælta, Hljóm-skírt og ríkt það Hljómar þar enn. Útlendum slettum Slengi það burtu Hrein enn og norræn Hljómi þess raust.
5. Ráðsnjöll enn hljómi Rödd sem Njáls spaka, Land- ið til gæfu Leiði hún fram Snjalt enn hún heyrist Snjöll eins og forðum Kveðji hún sjer enn á Alþingi hljóðs.
6. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í
