—99—
48. Gramur segja fólskur fær, (fyrri týnast vinir) framur deya Númi nær, nádum krýnast hinir.
49. Vildi sprækur nádum ná, neista rádur hvera, skyldi rækur fróni frá, fridlaus, smádur vera.
50. Fleygir ríta sínum sá, sinni rádum þótta; eigi líta mildíng má, magni brádum flótta.
51. Vega dragna Númi nær, notist frestur tæpur; þegar bragna fundi fær, falli géstur dræpur.
52. Þjódin reidist, svídur sút, sætir neydum þetta; glódin breidist Odins út, aptur skeidum fletta.
53. Vída hljódin æsast ær, eru skekin sverdin; frída þjódin neita nær, Númi rekinn verdi.
54. Ljóma idu svidrir sá, sviptur fridi blída, fróma nidur þaggar þá; þjódir bidur hlýda.
55. „Klidinn óda heptid hér, hjørnum fleygid stinna; fridinn góda þiggid þér, þegar meigid finna.
56. „Leingi skyldi hyggjan hrein, (hlýdir þegna meingi), enginn vildi madur mein, minna vegna feingi.
