—154—
hlífa; hvort sem lifa hinir fá, úr heiminum skrifa vil eg þá.
59. Heim med skjøldinn halda vann; í hvílu sjóla vekur; Siklíng høldur seldi þann, og segir fjøld um bardagann.
60. Kóngur ríkur ræda fer: ramur ad ham og skapi, eingann líka áttú þér, er athøfn slíka vogi sér.
61. Ljós um haga leika fer, lúdur hljódin vekja; glansa lagar hlyni hér, Hildardagur runninn er.
Nítjánda Ríma.
Vadid Aar yfir þar, ærid fráir stryka, hlífa gráir herflockar; hjalta ljáir blika.
2. Grundir þekur leida lid; ljómar skékinn falur, undir tekur ædid vid, álfa frekur salur.
3. Hilmir rídur høllu frá, hans og frída sveitin; búnir strída brýna þá, benjagrídi og skeytin.
4. Beggja mikid mætist lid, med atvikum settu, þar sem qvika vatnid vid, vøllur blikar sléttur.
5. Fylkíng setja foríngiar, fæstir letja Hildi; hrotta hvetja hetjurnar, hrósad géta skildi.
