—72—
40. Jørd og hædir himna skjálfa, hér þar flæda dreyra pittir; æ, eg hrædist ef þig sjálfa, einhvør skæda pílan hittir!
41. Nú er hnígid Marsa meingi; múgurinn lá á heljar dýnum; stódu tíu á orustu eingi, eptir þá hjá foríngja sínum.
42. Alor sterki enn þá lifir; undan snýr med bragna fáa, styrjar verki; ána yfir, ødla Týrar fíngra snjáa.
43. Leó einn þar eptir stendur, usla trølli veifar þúngu; brakar fleinn, en brotna rendur; brúna fjøllin sundur sprúngu.
44. Vedur idu dreyra dýa, dreingi feldi kappinn stinni; þikir midur mál ad flýja, medan hann veldur kylfu sinni.
45. Þegninn knái þokast gétur, þó ei nái fetum hrada, þar sem áin odda setur, idunni hjá hann nemur stadar.
46. Eptir sækir sveitin Róma, seggnum stæku høggin telja; kylfan flækir flugin skjóma, fyrda sækir þángad helja.
47. Þegar í færi kylfu kémur, og korda hrærir einhvør seggja, kémpan mær þá kappa lemur, af krøptum slær til hlida beggja.
48. Númi lýdi vék úr vegi; víga idur gégnum fer hann; fram sér rydur, og eirir eigi, eikarvid í hendi ber hann.
