Brennu-Njáls saga/106
Sá atburður varð þrem vetrum síðar á Þingskálaþingi að Ámundi hinn blindi var þar, son Höskulds Njálssonar. Hann lét leiða sig búða í meðal. Hann kom í búð þá er Lýtingur var inni af Sámsstöðum. Hann lætur leiða sig inn í búðina og þar fyrir sem Lýtingur sat.
Hann mælti: „Er hér Lýtingur af Sámsstöðum?“
„Já,“ segir Lýtingur, „eða hvað vilt þú mér?“
„Eg vil vita,“ segir Ámundi, „hverju þú vilt bæta mér föður minn. Eg er laungetinn og hefi eg við engum bótum tekið.“
„Bætt hefi eg föður þinn fullum bótum,“ segir Lýtingur, „og tók við föðurfaðir þinn og föðurbræður en bræður mínir voru ógildir. Og varð bæði að eg hafði illa til gert enda kom eg allhart niður.“
„Ekki spyr eg að því,“ segir Ámundi, „að þú hefir bætt þeim. Veit eg að þér eruð sáttir. Og spyr eg að því hverju þú vilt mér bæta.“
„Alls engu,“ segir Lýtingur.
„Eigi skil eg,“ segir Ámundi, „að það muni rétt fyrir guði svo nær hjarta sem þú hefir mér höggvið. Enda kann eg að segja þér ef eg væri heileygur báðum augum að hafa skyldi eg annaðhvort fyrir föður minn fébætur eða mannhefndir enda skipti guð með okkur.“
Eftir það gekk hann út. En er hann kom í búðardyrnar snýst hann innar eftir búðinni. Þá lukust upp augu hans.
Þá mælti hann: „Lofaður sért þú guð, drottinn minn. Sé eg nú hvað þú vilt.“
Eftir það hleypur hann innar eftir búðinni þar til er hann kemur fyrir Lýting og höggur með öxi í höfuð honum svo að hún stóð á hamri og kippir að sér öxinni. Lýtingur fellur áfram og var þegar dauður. Ámundi gengur út í búðardyrnar. Og er hann kom í þau hin sömu spor sem augu hans höfðu upp lokist þá lukust nú aftur og var hann alla ævi blindur síðan.
Eftir það lætur hann fylgja sér til Njáls og sona hans. Hann segir þeim víg Lýtings.
„Ekki má saka þig um þetta,“ segir Njáll, „því að slíkt er mjög ákveðið en viðvörunarvert ef slíkir atburðir verða að stinga eigi af stokki við þá er svo nær standa.“
Síðan bauð Njáll sætt frændum Lýtings. Höskuldur Hvítanesgoði átti hlut að við frændur Lýtings að þeir tækju sættum og var þá lagið mál í gerð og féllu hálfar bætur niður fyrir sakastaði þá er Ámundi þótti á eiga. Eftir það gengu menn tiltryggða og veittu frændur Lýtings Ámunda tryggðir.
Menn riðu heim af þingi og er nú kyrrt lengi.