Ellikvæði

Ellikvæði
Höfundur: Bólu-Hjálmar

Ævi sína enginn veit

enda fyrir dægur,

ellin margan illan beit,

sem ungur þóttist frægur.

Flestra dvína herlegheit,

þó hárin gráu klæða.

- Mörg er heimsins mæða.

Endurminning einatt sleit

út þegjandi tár

- Mörg er heims mæða og mannraunin sár.

Svei þér, elli, synd og gigt,

svipur er þekkjanlegur;

andskotinn á ykkar vigt

út mér bölvan vegur;

blóðið verður þar af þykkt,

þankar vondir hræða.

- Mörg er heimsins mæða.

Aftansöngnum út er klykkt,

en ellikvæðið stár.

- Mörg er heims mæða og mannraunin sár.