eftir Egil Skalla-Grímsson

1. Vestr fórk of ver,
en ek Viðris ber
munstrandar mar,
svá er mitt of far;
drók eik á flot
við ísa brot,
hlóðk mærðar hlut
míns knarrar skut.


2. Buðumk hilmir lǫð,
þar ák hróðrar kvǫð,
berk Óðins mjǫð
á Engla bjǫð;
lofat vísa vann,
víst mærik þann;
hljóðs biðjum hann,
því at hróðr of fann.


3. Hygg, vísi, at
vel sómir þat,
hvé ek þylja fet,
ef ek þǫgn of get;
flestr maðr of frá,
hvat fylkir vá,
en Viðrir sá,
hvar valr of lá.


4. Óx hjǫrva glǫm
við hlífar þrǫm,
guðr óx of gram,
gramr sótti fram;
þar heyrðisk þá,
þaut mækis ǫ́,
malmhríðar spǫ́,
sú vas mest of lǫ́.


5. Vasat villr staðar
vefr darraðar
of grams glaðar
geirvangs raðar;
þars í blóði
enn brimlá-móði
vǫllr of þrumði,
und véum glumði.


6. Hné folk á fit
við fleina hnit;
orðstír of gat
Eiríkr at þat.


7. Fremr munk segja,
ef firar þegja,
frǫ́gum fleira
til frama þeira,
óxu undir[1]
við jǫfurs fundi,
brustu brandar
við bláar randar.


8. Hlam heinsǫðul
við hjaldrrǫðul,
beit bengrefill,
þat vas blóðrefill;
frák, at felli
fyr fetilsvelli
Óðins eiki
í éarnleiki.


9. Þat vas eggja at
ok odda gnat;
orðstír of gat
Eiríkr at þat.


10. Rauð hilmir hjǫr,
þar vas hrafna gjǫr,
fleinn hitti fjǫr,
flugu dreyrug spjǫr;
ól flagðs gota
fárbjóðr Skota,
trað nipt Nara
náttverð ara.


11. Flugu hjaldrs tranar
á hræs lanar,
órut blóðs vanar
benmǫ́s granar,
sleit und freki,
en oddbreki
gnúði hrafni
á hǫfuðstafni.


12. Kom gríðar læ
at Gjalpar skæ;
bauð ulfum hræ
Eiríkr of sæ.


13. Lætr snót saka
sverð-Freyr vaka,
en skers Haka
skíðgarð braka;
brustu broddar,
en bitu oddar,
bǫ́ru hǫrvar
af bogum ǫrvar.


14. Beit fleinn floginn,
þá vas friðr loginn,
vas almr dreginn,
varð ulfr feginn;
stózk folkhagi
við fjǫrlagi,
gall ýbogi
at eggtogi.


15. Jǫfurr sveigði ý,
flugu unda bý;
bauð ulfum hræ
Eiríkr of sæ.


16. Enn munk vilja
fyr verum skilja
skapleik skata,
skal mærð hvata;
verpr ábrǫndum,
en jǫfurr lǫndum
heldr hornklofi;
hann's næstr lofi.


17. Brýtr bógvita
bjóðr hrammþvita,
muna hodd-dofa
hringbrjótr lofa;
mjǫk's hǫ́num fǫl
haukstrandar mǫl;
glaðar flotna fjǫl
við Fróða mjǫl.


18. Verpr broddfleti
af baugseti
hjǫrleiks hvati,
hann es baugskati;
þróask hér sem hvar,
hugat mælik þar,
frétt's austr of mar,
Eiríks of far.


19. Jǫfurr hyggi at,
hvé ek yrkja fat,
gótt þykkjumk þat,
es ek þǫgn of gat;
hrœrðak munni
af munar grunni
Óðins ægi
of jǫru fægi.


20. Bark þengils lof
á þagnar rof;
kannk mála mjǫt
of manna sjǫt;
ór hlátra ham
hróðr bark fyr gram;
svá fór þat fram,
at flestr of nam.


21. Njóti bauga
sem Bragi auga
vagna vára
eða Vili tára.

Athugasemdir breyta

  1. E.t.v. styður þessi rímvilla þá kenningu, að kvæðið hafi verið ort í skyndi. Egill var vandvirkari en svo, að hann hefði leyft sér þetta í góðu tómi.
Jörmungrund