Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri  (1862) 
þjóðsaga, ritstjórn Jón Árnason
Huldumanna genesis

Einhverju sinni kom guð almáttugur til Adams og Evu. Fögnuðu þau honum vel og sýndu honum allt sem þau áttu innanstokks. Þau sýndu honum líka börnin sín og þótti honum þau allefnileg. Hann spurði Evu hvort þau ættu ekki fleiri börn en þau sem hún var búin að sýna honum. Hún svaraði nei. En svo stóð á að Eva hafði ekki verið búin að þvo sumum börnunum og fyrirvarð sig því að láta guð sjá þau og skaut þeim fyrir þá sök undan. Þetta vissi guð og segir: „Það sem á að vera hulið fyrir mér skal verða hulið fyrir mönnum.“ Þessi börn urðu nú mönnum ósjáanleg og bjuggu í holtum og hæðum, hólum og steinum. Þaðan eru álfar komnir, en mennirnir eru komnir af þeim börnum Evu sem hún sýndi guði. Mennskir menn geta aldrei séð álfa nema þeir vilji sjálfir því þeir geta séð menn og látið menn sjá sig.