Hvarf séra Odds frá Miklabæ

eftir Einar Benediktsson

Hleypir skeiði hörðu

halur yfir ísa,

glymja járn við jörðu,

jakar í spori rísa.

Hátt slær nösum hvæstum

hestur í veðri geystu.

Gjósta af hjalla hæstum

hvín í faxi reistu.

Hart er í hófi frostið;

hélar andi á vör.

Eins og auga brostið

yfir mannsins för

stjarna, stök í skýi,

starir fram úr rofi.

Vakir vök á dýi

vel, þótt aðrir sofi.

"Vötn" í klaka kropin

kveða á aðra hlið,

gil og gljúfur opin

gapa hinni við.

Bergmál brýzt og líður

bröttum eftir fellum.

Dunar dátt í svellum:

Dæmdur maður ríður!

— — —