„Blaðsíða:Íslensk Söngbók.djvu/18“: Munur á milli breytinga
→Ekki villulesnar síður: Ný síða: Brýnir lífið frost og glóð ; Heimilishaga Hér gaf drott- inn vorri þjóð; Hér blessast heitt og kalt, Hér er oss frjálsast alt. Faðmi þig himinn fagurblár, Föðurleif... |
Ekkert breytingarágrip |
||
Meginmál (verður innifalið): | Meginmál (verður innifalið): | ||
Lína 1: | Lína 1: | ||
Brýnir lífið frost og glóð |
Brýnir lífið frost og glóð; Heimilishaga Hér gaf drott-inn vorri þjóð; Hér blessast heitt og kalt, Hér er oss frjálsast alt. Faðmi þig himinn fagurblár, Föðurleifð vor, í þúsund ár. |
||
inn vorri þjóð; Hér blessast heitt og kalt, Hér er oss |
|||
frjálsast alt. Faðmi þig himinn fagurblár, Föðurleifð |
|||
vor, í þúsund ár. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
1. Þú nafnkunna landið, sem lífið oss veittir, Land- |
|||
ið, sem aldregi skemdir þín börn, Hvert þinnar fjær- |
|||
stöðu hingað til neyttir, Hún sé þér ódugnaðs fram- |
|||
vegis vörn. |
|||
2. Undarlegt sambland af frosti og funa, Fjöllum og |
|||
sléttum og hraunum og sjá, Fagurt og ógurlegt ertu þá |
|||
brunar Eldur að fótum þér jöklunum frá. |
|||
3. Fjör kenni' oss eldurinn, frostið oss herði, Fjöll |
|||
sýni torsóttum gæðum að ná, Bægi, sem kerúb, með |
|||
sveipandi sverði, Silfurblár ægir oss kveifarskap frá. |
|||
4. Þó vellyst í skipsförmum völskunum meður Vafri |
|||
að landi, eg skaða ei tel, Því út fyrir kaupstaði íslenzkt |
|||
í veður Ef hún sér vogar, þá frýs hún í hel. |
|||
5. Ef læpuskaps ódygðir eykjum með flæða Út yfir |
|||
haf vilja læðast þér að, Með geigvænum logbröndum |
|||
Heklu þær hræða Hratt skaltu aftur að snáfa af stað. |
|||
6. En megnirðu' ei börn þín frá vondu að vara Og |
|||
vesóld með ódygðum þróast þeim hjá, Aftur í legið þitt |
|||
forna að fara Fóðurland áttu, og hníga í sjá. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
1. Þú nafnkunna landið, sem lífið oss veittir, Land-ið, sem aldregi skemdir þín börn, Hvert þinnar fjær-stöðu hingað til neyttir, Hún sé þér ódugnaðs fram-vegis vörn. |
|||
2. Undarlegt sambland af frosti og funa, Fjöllum og sléttum og hraunum og sjá, Fagurt og ógurlegt ertu þá brunar Eldur að fótum þér jöklunum frá. |
|||
3. Fjör kenni' oss eldurinn, frostið oss herði, Fjöll sýni torsóttum gæðum að ná, Bægi, sem kerúb, með sveipandi sverði, Silfurblár ægir oss kveifarskap frá. |
|||
4. Þó vellyst í skipsförmum völskunum meður Vafri að landi, eg skaða ei tel, Því út fyrir kaupstaði íslenzkt í veður Ef hún sér vogar, þá frýs hún í hel. |
|||
5. Ef læpuskaps ódygðir eykjum með flæða Út yfir haf vilja læðast þér að, Með geigvænum logbröndum Heklu þær hræða Hratt skaltu aftur að snáfa af stað. |
|||
6. En megnirðu' ei börn þín frá vondu að vara Og vesóld með ódygðum þróast þeim hjá, Aftur í legið þitt forna að fara Fóðurland áttu, og hníga í sjá. |
|||
⚫ |