„Blaðsíða:Íslensk Söngbók.djvu/19“: Munur á milli breytinga

Meginmál (verður innifalið):

Lína 1:

'''6. ísland.'''

Lag: Þú stóðst á tindi Heklu hám.

i. Eykona hvít við dimmblátt djúp, Er kappa vakir

hrygg við hauga Þungbúnu hrýtur hagl af auga Niður

á fagran fannahjúp; Þú grætur þá, sem látnir lifa Þar

ljósin Valaskjálfar bifa, :,: syrgjandi ber þú höfuð hátt

Heiðskíra viður norðurátt. : , :

2. Gengin er tíð, þá loft og lög Valkyrjur riðu' í

leiftra Ijóma, Við sverða skin og skjaldar hljóma, Og

kystu harðan Hildar mög, Þegar að fleyin sköruð

skjöldum Skriðu að þínum ströndum köldum, :,: Þá

⚫

konungborið kappa lið Kaus sér að deyja brjóst þitt

við. :,:

3. Þá Miðgarðs vörður mundi Ijá Ástvini Mímis

Mjölni þungan, Þá hærra lögðir lét en tungan, Athöfn

var mörg, en orðin fá; Þá frelsi' og drengskap dugði'

að þjóna, En deyða víl og bleyði fjóna, :,: Þá frelsis-

morgunsmyndin hrein í mentaspegli f ögrum skein. : , :

4. Þenna vér mæta eigum arf, Minningu fræga, feg-

urst dæmi, Svo niðjum hraustra í huga kæmi, Að örva

hug og efla starf, Svo aftur mætti' úr deyfð og dauða

Daf nandi rísa landið snauða, : , : Og verða ei meir í

myrkra döf Minningar sinnar eigin gröf . : , :

5. Kenn oss að feta í feðra spor, á ferli nýjum,

móðir aldna, Að lifni storðin f önnum f aldna, Og nöpr-

um fylgi vetri vor ; Frá harmi snúin horf ins blóma

Heið þig í nýja tímans ljóma, :,: Og undir hjálmi æg-

⚫

is blá Óskmögum sýndu hýra brá : , :

1. Eykona hvít við dimmblátt djúp, Er kappa vakir hrygg við hauga Þungbúnu hrýtur hagl af auga Niður á fagran fannahjúp; Þú grætur þá, sem látnir lifa Þar ljósin Valaskjálfar bifa, :,: syrgjandi ber þú höfuð hátt Heiðskíra viður norðurátt. :,:

⚫

Steingrímur Thorsteinsson.

2. Gengin er tíð, þá loft og lög Valkyrjur riðu' í leiftra Ijóma, Við sverða skin og skjaldar hljóma, Og kystu harðan Hildar mög, Þegar að fleyin sköruð skjöldum Skriðu að þínum ströndum köldum, :,: Þá

⚫

konungborið kappa lið Kaus sér að deyja brjóst þitt við. :,:

3. Þá Miðgarðs vörður mundi Ijá Ástvini Mímis Mjölni þungan, Þá hærra lögðir lét en tungan, Athöfn var mörg, en orðin fá; Þá frelsi' og drengskap dugði' að þjóna, En deyða víl og bleyði fjóna, :,: Þá frelsis- morgunsmyndin hrein í mentaspegli f ögrum skein. :,:

4. Þenna vér mæta eigum arf, Minningu fræga, feg-urst dæmi, Svo niðjum hraustra í huga kæmi, Að örva hug og efla starf, Svo aftur mætti' úr deyfð og dauða Daf nandi rísa landið snauða, : , : Og verða ei meir í myrkra döf Minningar sinnar eigin gröf . :,:

5. Kenn oss að feta í feðra spor, á ferli nýjum, móðir aldna, Að lifni storðin f önnum f aldna, Og nöpr-um fylgi vetri vor ; Frá harmi snúin horf ins blóma Heið þig í nýja tímans ljóma, :,: Og undir hjálmi æg-

⚫

is blá Óskmögum sýndu hýra brá :,:

⚫

''Steingrímur Thorsteinsson.''

@@ Meginmál (verður innifalið): / Meginmál (verður innifalið): @@
@@ Lína 1: / Lína 1: @@
 '''6. ísland.'''
 Lag: Þú stóðst á tindi Heklu hám.
-i. Eykona hvít við dimmblátt djúp, Er kappa vakir
-hrygg við hauga Þungbúnu hrýtur hagl af auga Niður
-á fagran fannahjúp; Þú grætur þá, sem látnir lifa Þar
-ljósin Valaskjálfar bifa, :,: syrgjandi ber þú höfuð hátt
-Heiðskíra viður norðurátt. : , :
-. Gengin er tíð, þá loft og lög Valkyrjur riðu' í
-leiftra Ijóma, Við sverða skin og skjaldar hljóma, Og
-kystu harðan Hildar mög, Þegar að fleyin sköruð
-skjöldum Skriðu að þínum ströndum köldum, :,: Þá
-konungborið kappa lið Kaus sér að deyja brjóst þitt
-við. :,:
-. Þá Miðgarðs vörður mundi Ijá Ástvini Mímis
-Mjölni þungan, Þá hærra lögðir lét en tungan, Athöfn
-var mörg, en orðin fá; Þá frelsi' og drengskap dugði'
-að þjóna, En deyða víl og bleyði fjóna, :,: Þá frelsis-
-morgunsmyndin hrein í mentaspegli f ögrum skein. : , :
-. Þenna vér mæta eigum arf, Minningu fræga, feg-
-urst dæmi, Svo niðjum hraustra í huga kæmi, Að örva
-hug og efla starf, Svo aftur mætti' úr deyfð og dauða
-Daf nandi rísa landið snauða, : , : Og verða ei meir í
-myrkra döf Minningar sinnar eigin gröf . : , :
-. Kenn oss að feta í feðra spor, á ferli nýjum,
-móðir aldna, Að lifni storðin f önnum f aldna, Og nöpr-
-um fylgi vetri vor ; Frá harmi snúin horf ins blóma
-Heið þig í nýja tímans ljóma, :,: Og undir hjálmi æg-
-is blá Óskmögum sýndu hýra brá : , :
+. Eykona hvít við dimmblátt djúp, Er kappa vakir hrygg við hauga Þungbúnu hrýtur hagl af auga Niður á fagran fannahjúp; Þú grætur þá, sem látnir lifa Þar ljósin Valaskjálfar bifa, :,: syrgjandi ber þú höfuð hátt Heiðskíra viður norðurátt. :,:
-Steingrímur Thorsteinsson.
+. Gengin er tíð, þá loft og lög Valkyrjur riðu' í leiftra Ijóma, Við sverða skin og skjaldar hljóma, Og kystu harðan Hildar mög, Þegar að fleyin sköruð skjöldum Skriðu að þínum ströndum köldum, :,: Þá
+konungborið kappa lið Kaus sér að deyja brjóst þitt við. :,:
+. Þá Miðgarðs vörður mundi Ijá Ástvini Mímis Mjölni þungan, Þá hærra lögðir lét en tungan, Athöfn var mörg, en orðin fá; Þá frelsi' og drengskap dugði' að þjóna, En deyða víl og bleyði fjóna, :,: Þá frelsis- morgunsmyndin hrein í mentaspegli f ögrum skein. :,:
+. Þenna vér mæta eigum arf, Minningu fræga, feg-urst dæmi, Svo niðjum hraustra í huga kæmi, Að örva hug og efla starf, Svo aftur mætti' úr deyfð og dauða Daf nandi rísa landið snauða, : , : Og verða ei meir í myrkra döf Minningar sinnar eigin gröf . :,:
+. Kenn oss að feta í feðra spor, á ferli nýjum, móðir aldna, Að lifni storðin f önnum f aldna, Og nöpr-um fylgi vetri vor ; Frá harmi snúin horf ins blóma Heið þig í nýja tímans ljóma, :,: Og undir hjálmi æg-
+is blá Óskmögum sýndu hýra brá :,:
+''Steingrímur Thorsteinsson.''