Blaðsíða:Íslensk Söngbók.djvu/25

II

vér minnumst enn við öl Aldins hetju-dreyra. Enn þá svo vér bætum böl, Að bíða annað meira. 4. Meðan sveimar blíður blær Um bláa himingeima, Meðan sól í heiði hlær Og hafsins öldur streyma, Með- an svanur sætt við kvak Svanna gleður þjóðir — Okk- ar sérhvert andartak Er þér helgað, móðir. Kristján Jónsson. 14. Minni íslands. (Eftir A. U. Baath.) Lag ef tir Henrik Möller, eða : Fannhvíta móðir. 1. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í sögu Sagnanna ey. Lengi við örlög Einvíg þú þreyttir Lést þó ei sigrast, Sigur þú hlaust. 2. Dvelst enn í dölum Dáðríkur ættstofn Styrkt hef- ur sagan Stórhuga lund, Kraft er ei kúgast, Kraft er ei sveigist Drakk hann úr sögu í drjúgmældum teig. 3. Eldgamla skapið — Enn þá það lifir — Tíminn vill kúga, Tekst það þó ei. Ferskt enn það blómgist, Frjálst upp það vaxi, Lengi það hefji Landsfólkið enn. 4. Málið með manndóms Málmhljóðið stælta, Hljóm- skírt og ríkt það Hljómar þar enn. Útlendum slettum Slengi það burtu Hrein enn og norræn Hljómi þess raust. 5. Ráðsnjöll enn hljómi Rödd sem Njáls spaka, Land- ið til gæfu Leiði hún fram Snjalt enn hún heyrist Snjöll eins og forðum Kveðji hún sjer enn á Alþingi hljóðs. 6. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í