„Blaðsíða:Íslensk Söngbók.djvu/25“: Munur á milli breytinga
→Ekki villulesnar síður: Ný síða: vér minnumst enn við öl Aldins hetju-dreyra. Enn þá svo vér bætum böl, Að bíða annað meira. 4. Meðan sveimar blíður blær Um bláa himingeima, Meðan sól í heiði... |
Ekkert breytingarágrip |
||
Meginmál (verður innifalið): | Meginmál (verður innifalið): | ||
Lína 1: | Lína 1: | ||
vér minnumst enn við öl Aldins hetju-dreyra. Enn þá |
vér minnumst enn við öl Aldins hetju-dreyra. Enn þá svo vér bætum böl, Að bíða annað meira. |
||
svo vér bætum böl, Að bíða annað meira. |
|||
4. Meðan sveimar blíður blær Um bláa himingeima, |
4. Meðan sveimar blíður blær Um bláa himingeima, Meðan sól í heiði hlær Og hafsins öldur streyma, Með-an svanur sætt við kvak Svanna gleður þjóðir — Okk-ar sérhvert andartak Er þér helgað, móðir. |
||
Meðan sól í heiði hlær Og hafsins öldur streyma, Með- |
|||
⚫ | |||
an svanur sætt við kvak Svanna gleður þjóðir — Okk- |
|||
ar sérhvert andartak Er þér helgað, móðir. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
(Eftir A. U. Baath.) |
(Eftir A. U. Baath.) |
||
Lag ef tir Henrik Möller, eða : Fannhvíta móðir. |
Lag ef tir Henrik Möller, eða : Fannhvíta móðir. |
||
1. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í |
|||
sögu Sagnanna ey. Lengi við örlög Einvíg þú þreyttir |
1. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í sögu Sagnanna ey. Lengi við örlög Einvíg þú þreyttir Lést þó ei sigrast, Sigur þú hlaust. |
||
Lést þó ei sigrast, Sigur þú hlaust. |
|||
2. Dvelst enn í dölum Dáðríkur ættstofn Styrkt hef- |
2. Dvelst enn í dölum Dáðríkur ættstofn Styrkt hef- ur sagan Stórhuga lund, Kraft er ei kúgast, Kraft er ei sveigist Drakk hann úr sögu í drjúgmældum teig. |
||
ur sagan Stórhuga lund, Kraft er ei kúgast, Kraft er |
|||
3. Eldgamla skapið — Enn þá það lifir — Tíminn vill kúga, Tekst það þó ei. Ferskt enn það blómgist, Frjálst upp það vaxi, Lengi það hefji Landsfólkið enn. |
|||
ei sveigist Drakk hann úr sögu í drjúgmældum teig. |
|||
3. Eldgamla skapið — Enn þá það lifir — Tíminn |
|||
4. Málið með manndóms Málmhljóðið stælta, Hljóm-skírt og ríkt það Hljómar þar enn. Útlendum slettum Slengi það burtu Hrein enn og norræn Hljómi þess raust. |
|||
vill kúga, Tekst það þó ei. Ferskt enn það blómgist, |
|||
Frjálst upp það vaxi, Lengi það hefji Landsfólkið enn. |
|||
5. Ráðsnjöll enn hljómi Rödd sem Njáls spaka, Land- ið til gæfu Leiði hún fram Snjalt enn hún heyrist Snjöll eins og forðum Kveðji hún sjer enn á Alþingi hljóðs. |
|||
4. Málið með manndóms Málmhljóðið stælta, Hljóm- |
|||
skírt og ríkt það Hljómar þar enn. Útlendum slettum |
|||
Slengi það burtu Hrein enn og norræn Hljómi þess |
|||
raust. |
|||
5. Ráðsnjöll enn hljómi Rödd sem Njáls spaka, Land- |
|||
ið til gæfu Leiði hún fram Snjalt enn hún heyrist Snjöll |
|||
eins og forðum Kveðji hún sjer enn á Alþingi hljóðs. |
|||
6. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í |
6. Hvílir í hvítum, Háreistum öldum Stolt sem í |