„Blaðsíða:Íslensk Söngbók.djvu/29“: Munur á milli breytinga

Frayae (spjall | framlög)
→‎Ekki villulesnar síður: Ný síða: 17. Til íslands. (Við aldamótin 1900.) Lög eftir Sigfús Einarsson og Lange-Möller úr „Der var en Gang." 1. Þú ert móðir vor kær — þá er vagga' okkar vær, Þega...
 
Frayae (spjall | framlög)
Ekkert breytingarágrip
 
Meginmál (verður innifalið):Meginmál (verður innifalið):
Lína 1: Lína 1:
17. Til íslands.
'''17. Til íslands.'''

(Við aldamótin 1900.)
(Við aldamótin 1900.)
Lög eftir Sigfús Einarsson og Lange-Möller úr „Der
var en Gang."


Lög eftir Sigfús Einarsson og Lange-Möller úr „Der var en Gang."
1. Þú ert móðir vor kær — þá er vagga' okkar vær,

Þegar vorkvöldið leggur þér barn þitt að hjarta, Og
1. Þú ert móðir vor kær — þá er vagga' okkar vær, Þegar vorkvöldið leggur þér barn þitt að hjarta, Og hve geiglaus og há yfir grátþungri brá Berðu gullaldar-hjálminn á enninu bjarta. Við hjarta þitt slögin sín hjörtu vor finna, Þinn hjálmur er gull okkar dýrustu minna. — En þó f egurst og kærst ' Og að eilíf u stærst Ertu í ást og í framtíðar vordraumum barnanna þinna.
hve geiglaus og há yfir grátþungri brá Berðu gullaldar-

hjálminn á enninu bjarta. Við hjarta þitt slögin sín
2. Þú ert móðir vor kær — og því engu mun gleymt, Sem vér unnum þér vel eins og systir og bróðir ; Þá er nafn okkar gleymt, sólin sígur þá skær, Og við sofn- um þá róleg við brjóstið þitt, móðir. Við vitum þú átt yfir öldum að skína, Við óskum að börnin þín megi þig krýna, Og þá blessar vor öld Sitt hið síðasta kvöld, Ef hún sendir þeim smáperíur, móðir, í krónuna þína.
hjörtu vor finna, Þinn hjálmur er gull okkar dýrustu

minna. — En þó f egurst og kærst ' Og að eilíf u stærst
3. Mun ei djarfhuga öld meta Magnúsar sjón, Þegar morguninn vaknar og tindana roðar? Mun ei bjart um hann Jón undir aldanna kvöld, Hvar sem áræðið frels-inu sigurinn boðar? Mun tungan ei lengi' yfir íslandi óma, Sem öldin hin nítjánda losaði' úr dróma? Ó, þú móðir vor kær, Mun ei máttug og skær Yfir miðsumr-um aldanna gígjan hans Jónasar hljóma?
Ertu í ást og í framtíðar vordraumum barnanna þinna.

2. Þú ert móðir vor kær — og því engu mun gleymt,
4. Ó þú fjalldrotning kær — settu sannleikann hátt, Láttu' hann sitja' yfir tímanum djarfan að völdum, Svo að tungan þín mær beri boð hans og mátt Eins og bylgjandi norðurljós fjarst eftir öldum. Við öfundum
Sem vér unnum þér vel eins og systir og bróðir ; Þá er
nafn okkar gleymt, sólin sígur þá skær, Og við sofn-
um þá róleg við brjóstið þitt, móðir. Við vitum þú átt
yfir öldum að skína, Við óskum að börnin þín megi
þig krýna, Og þá blessar vor öld Sitt hið síðasta kvöld,
Ef hún sendir þeim smáperíur, móðir, í krónuna þína.
3. Mun ei djarfhuga öld meta Magnúsar sjón, Þegar
morguninn vaknar og tindana roðar? Mun ei bjart um
hann Jón undir aldanna kvöld, Hvar sem áræðið frels-
inu sigurinn boðar? Mun tungan ei lengi' yfir íslandi
óma, Sem öldin hin nítjánda losaði' úr dróma? Ó, þú
móðir vor kær, Mun ei máttug og skær Yfir miðsumr-
um aldanna gígjan hans Jónasar hljóma?
4. Ó þú fjalldrotning kær — settu sannleikann hátt,
Láttu' hann sitja' yfir tímanum djarfan að völdum, Svo
að tungan þín mær beri boð hans og mátt Eins og
bylgjandi norðurljós fjarst eftir öldum. Við öfundum