Ögmundr er maðr nefndr, er kallaðr var Ögmundr inn danski. Hann fór eitthvert sinn með fimm skipum ok lá við Sámsey í Munarvági. Þá er þat sagt, at matsveinar fóru á land at gera mat til, en aðrir menn fóru í skóg at skemmta sér, ok þar fundu þeir einn trémann fornan, ok var fertugr at hæð ok mosavaxinn, ok sá þó öll deili á honum, ok ræddu nú um með sér, hverr blótat mundi hafa þetta it mikla goð. Ok þá kveðr trémaðrinn:

„Þat var fyr löngu,
er í leið megir
Hæklings fóru
hlunnalungum
fram um salta
slóð birtinga,
þá varðk þessa
þorps ráðandi.
Ok því settumk
svarðmerðlingar
suðr hjá salti,
synir Loðbrókar;
þá vark blótinn
til bana mönnum
í Sámseyju
sunnanverðri.
Þar báðu standa,
meðan strönd þolir
mann hjá þyrni
ok mosa vaxinn;
nú skýtr á mik
skýja gráti,
hlýr hvárki mér
hold né klæði.“

Ok þetta þótti mönnum undarligt ok sögðu síðan frá öðrum mönnum.