Sálarskipið
Höfundur: Bólu-Hjálmar
Sálarskip mitt fer hallt á hlið
og hrekur til skaðsemdanna,
af því það gengur illa við
andviðri freistinganna.
Sérhverjum undan sjó ég slæ,
svo að hann ekki fylli,
en á hléborðið illa ræ,
áttina tæpast grilli.
Ónýtan knörinn upp á snýst,
aldan þá kinnung skellir,
örvæntingar því ólgan víst
inn sér um miðskip hellir.
Bítur fyrir mér nesin naum,
í Naustavík hjálpar hvergi,
óláns því hrekst í stríðan straum
og steyti á smánarbergi.
Sundur þá leysir feigðar flök
og festir í jarðar iðri,
eitthvað burt flæmist öndin slök,
illverka reifuð fiðri.
Sýnist mér fyrir handan haf
hátignarskær og fagur
brotnuðum sorgar öldum af
upp renna vonar dagur.