1.
Ást er föstum áþekk tind,
ást er veik sem bóla,
ást er fædd og alin blind,
ást sér gegnum hóla.


2.
Orður og titlar, úrelt þing, —
eins og dæmin sanna, —
notast oft sem uppfylling
í eyður verðleikanna.


3.
Lastaranum líkar ei neitt,
lætur hann ganga róginn.
Finni hann laufblað fölnað eitt,
þá fordæmir hann skóginn.


4.
Með oflofi teygður á eyrum var hann,
svo öll við það sannindi rengdust.
En ekki um einn þumlung hann vaxa samt vann,
— það voru aðeins eyrun, sem lengdust.


5.
Grammatíkus greitt um völl
gekk með tínukerin;
hann hirti spörðin, eg held öll,
en eftir skildi berin.