Stenka Rasin

Stenka Rasin
Höfundur: Dmítríj Sadovnikov

Þýðing Jóns Pálssonar frá Hlíð (1892-1938) á ljóði Sadovnikovs (1847-1883) um kósakkaleiðtogann Stenka Rasín (1630-1671).

Norður breiða Volgu vegu

veglegt fer, með þungum skrið,

skipaval, mót stríðum straumi,

Stenka Rasins hetjulið.

Fremstur stendur frægur Rasin,

faðminn opnar blíðri snót.

Kærleikshátíð heldur Rasin,

hlýnar sál við ástarhót.

Læðist kurr um kappaskarann,

kempan sveik vort bræðralag.

Eina stund með ungmey var hann,

ástarbljúgur sama dag.

Aldrei beiskan hug né hatur

hver til annars bárum vér.

Móðir Volga bjarta brúður

besta hnoss mitt gef ég þér.

Volga, Volga, mikla móða,

móðir Rússlands ertu trú.

Aldrei djarfir Don-Kósakkar

dýrri gjöf þér færðu’ en nú.

Hví er þögn, þér hljóðir standið,

hefjið dans og gleðimál.

Hefjum forna frægðarsöngva,

friður sé með hennar sál.