Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Draugasögur/Lilja

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862)
Lilja

Sagt er að Lilja hafi kraft til að stökkva óhreinum öndum burtu og er það til marks að gömul kerling var einhvern tíma á bæ sem kunni Lilju og kvað hana í hverju rökkri. En fólkið gjörði gabb að þessu og lærði ekkert af kvæðinu. Þegar kerling var dáin gjörðist mjög reimt á bænum; var þá stundum sagt með dimmum róm: „Kveðið þið nú Lilju.“ En það gat enginn og lagðist bærinn svo í eyði.