Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Draugasögur

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri (1862)
Annar flokkur: Draugasögur
Þjóðsagnasafn sem kom út í Leipzig 1862-1864.

Draugasögur eru þær sem af draugum ganga eða hafa gengið, en draugar eru dauðir menn er trúað hefur verið að væri á reiki eftir að þeir eru dauðir eða grafnir. Munnmælasögur um drauga skiptast eftir eðli sínu í tvo aðalflokka og eru í fyrra flokki sögur um afturgöngur er annaðhvort af sjálfsdáðum eða einhverri annari ástæðu, manna tilverknaði nokkrum eða slíku, eru á reiki eftir dauðann, en í hinum síðara flokki eru sögur um uppvakninga sem þá eru um leið sendingar. Eru það nálega ávallt dauðir menn sem aðrir vekja upp í lifandi lífi með töfrum til að hafa þá sér til ýmsrar þjónustu. Vart kemur nokkur sú draugasaga fyrir að ekki eigi hún heima í öðrum hvorum þessara flokka og því þykir réttast að fylgja þessari flokkaskipan í sögum þeim sem hér koma á eftir. En þótt þetta séu aðalflokkarnir þykir ekki illa hlýða að bæta enn við þriðja flokkinum og eru það sögur um fylgjur því þær hafa nokkuð sérstakan blæ á sér þó einnig megi vel hlýða að láta slíkar sögur fylgja öðrum hvorum hinna fyrrnefndu flokka eftir efninu.

Eðli drauga, vökumenn og útburðir

breyta

Aðrar draugasögur

breyta

Dauðra manna vofur

breyta