Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Draugasögur/Móðir mín í kví, kví (1)
Móðir mín í kví, kví
Einu sinni var vinnukona á bæ. Hún hafði orðið þunguð, alið barn og borið út sem ekki var mjög ótítt á landi hér meðan harðar skriftir, sektir eða líflát voru lögð við slíkum brotum. Eftir það bar svo til eitthvert sinn að halda átti gleði þá er vikivaki nefndist og alltíðir voru hér áður á landi, og var þessari hinni sömu stúlku boðið til vikivakans. En af því hún var ekki svo fjölskrúðug að hún ætti skartföt er sambyði slíkum skemmtifundi sem vikivakar voru á fyrri dögum, en var kona glysgjörn, lá allilla á henni að hún yrði þess vegna að sitja heima og verða af gleðinni. Einu sinni á málum meðan gleðin stóð til var griðkona þessi að mjólka ær í kvíum með öðrum kvenmanni; var hún þá að fárast um það við hina mjaltakonuna að sig vantaði föt að vera í á vikivakann; en í því hún sleppir orðinu heyra þær þessa vísu kveðna undir kvíaveggnum:
- „Móðir mín í kví, kví,
- kvíddú ekki því, því;
- ég skal ljá þér duluna mína
- að dansa í
- að dansa í.“
Griðkona sú sem hafði borið út barn sitt þóttist þekkja hér skeyti sitt enda brá henni svo við vísuna að hún varð vitstola alla ævi síðan.