Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Draugasögur/Vögum, vögum, vögum vær
Á einum kirkjustað bar það til að andar tveir sáust sitja á kirkjugarðinum við sálarhliðið; héldust þeir í hendur og reru svo kveðandi:
- Vögum, vögum, vögum vær
- með vora byrði þunga,
- af er nú sem áður var
- í tíð Sturlunga
- og í tíð Sturlunga.