Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Draugasögur/Vögum, vögum, vögum vær

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri
„Vögum, vögum, vögum vær“

Á einum kirkjustað bar það til að andar tveir sáust sitja á kirkjugarðinum við sálarhliðið; héldust þeir í hendur og reru svo kveðandi:

Vögum, vögum, vögum vær

með vora byrði þunga,

af er nú sem áður var

í tíð Sturlunga

og í tíð Sturlunga.