Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Galdrasögur/Draumur Gísla í Skál

Þegar Gísli var unglingur á Skál hjá Eiríki lögréttumanni Gíslasyni[1] föður sínum dreymdi hann sig vera staddan í kirkjugarðinum þar. Sér hann þar gröf opna. Þar upp úr kemur dökkleitt naut með mannshöfði og syngur vers þetta:[2]

Sál mín í trú sannri gjör þú
syndanna iðran hreina.
Dómsdagur hér fyrir dyrum er;
dróttinn vill réttinn greina.
Bú þig snart við með beztan sið
burt frá syndum að sníða,
því klingir nú klár raustin sú:
„Komið til dómsins stríða.“

Litlu seinna dó presturinn þar og varð jarðaður í sömu gröf, líkast Einar móðurfaðir hans, prófastur á Prestsbakka.[3]

  1. Eiríkur var uppi 1690 - um 1770.
  2. Úti á spássíu: „Sálmabókinni á Hólum“, sbr. Sálmabók, Hólum 1751, 780. bls.
  3. Sr. Einar Bjarnason á Prestsbakka á Síðu dó 1720.