Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Goðfræðisögur/Bæjarbruni á Staðarfelli

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri  (1862) 
þjóðsaga, ritstjórn Jón Árnason
Bæjarbruni á Staðarfelli

Um veturinn 1808 brann bærinn á Staðarfelli allur að köldum kolum. En fyrir neðan bæinn á Staðarfelli framan í sjóvarbökkunum var stór steinn sem sagt var að álfkona byggi í, en af því að hrynur úr bökkunum þá stóð steinninn hálfur fram af, en sat þó fastur ef ekki var við átt, og hafði staðið svo lengi, en öllum var boðin varúð að glettast við steininn. En skömmu áður en brann gjörðu vinnumennirnir það af glensi að þeir hrundu steininum fram í sjó, en nóttina eftir dreymdi Benidikt gamli Bogason álfkonuna, og sagði að honum mundi ekki verða betra af því að menn hans hafi gletzt við húsið sitt, og skömmu síðar brann bærinn og rættist svo spáin.