Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Kímnisögur/Bæn klerksins
Einu sinni gjörði prestur nokkur vess og söng það af prédikunarstól, en aðrir segja fyri útgönguvess, og látið syngja:
- Þurra veðráttu og þæga tíð
- þú mátt gefa oss öllum.
- Það má nú heita harmastríð
- að heyið fúnar á Völlum.
- Engin bæði og úthaginn
- allur í vatni flýtur
- til alls ónýtur.
- Afdráttur kvenna og afli minn
- atlar að verða skítur.