Þrír viðskilnaðir

eftir Grím Thomsen

II. SVERRIR KONUNGUR

„Þótt páfi mér og biskup banni,

bana sæng skal konungmanni

hásætið til hvílu reitt;

kórónaður kóngur er eg,

kórónu til grafar ber eg,

hvort þeim er það ljúft eða leitt.

Vos eg hafði um alla ævi

og erfiði bæði á landi og sævi;

lifði eg oft við lítinn kost;

á Kjalar einatt eyðimörkum

úti eg lá í vetrar hörkum,

þoldi bæði fjúk og frost.

Margar fór eg ferðir glæfra,

fætur mína vafði í næfra,

kulda mér þá sviðinn sveið;

en — hvað var það hjá hugar angri,

hverja stund á vegferð langri,

sem eg fyrir land mitt leið?

Konunglegan klætt í skrúða,

kistuleggið holdið lúða,

ber sé látin ásýnd ein;

breidd sé Sigurflugu sængin,

svo til hinzta flugs ei vænginn

skorti gamlan Birkibein.

Vel er, að þér sálma syngið

og saman öllum klukkum hringið,

meðan eg skaflinn moldar klýf;

en í tilbót eitt mér veitið,

Andvökuna mikinn þeytið,

andvaka var allt mitt líf.“

Ljóðmæli, 1969.