Þ
Fyrirmæli um Islands bænda vaxandi ánægju. Dæmi dregið af skelfiskum og þeirra húsabyggíngum. Hvaða meðöl guð hafi Islendíngum í hendr feingið. Dæmi af skógar svínum. Upphvatníng til Islands búenda um yðni og ánægju, o.s.frv. 88.
O! að búendur fyndu' og feingju
forsælu þessa' á hvörjum bæ,
til sinnar vinnu glaðir geingju
guðs undir blessun traustir æ;
ó! að nytsamligt ættu bland
alls, sem gefr vort föðurland. 89.
Aumust smádýr af alabastri
ágæt byggja sèr hýbýlin;
heimsins kóngar, með hörkuvastri,
hafa slík ekki byggt sèr enn;
þótt húsum þeirra safni sèr,
síst það völunda getr her. 90.
Þær veiku' og daufu kindur kunna
kónglingan sèr að reisa stað,
handalausar á grjóti grunna;
gætum nú, bræðr! loksins að,
hvað á oss sífeldt výl og vafl?
vèr höfum guðligt skyn og afl. 91.
Vèr höfum ótal varða vegi,
vèr höfum ótal gæða kyn,
og þá líðr af lífsins degi,
liggr fyrir oss sælan hin
uppá hæðum, sem aldrei þver,
í guði, hvaðan komum vèr. 92.
Látum oss ei sem giltur grúfa,
gæta þær alldrei neitt á svig,
akarn við rætr eikar stúfa,
umhyggjulausar fylla sig;
en uppá trèð þær ekki sjá,
akarnið hvaðan kemr frá. 93.
Látum því, bræðr! kveins úr kafi,
komi til hans vort þánka-reik,
sem allar mönnum góðar gjafir
gefr, fyrir utan verðugleik;
byrgjum ekki vorn munn í mold,
mikli þann guð vort uprètt hold. 94.
Glaðir skulum á sumri safna,
svo blessast oss hin kalda tíð;
vetrinn skal í vori kafna,
varir sú skikkan alla tíð,
þartil óveðrið útaf deyr,
og einginn vetr kemr meir. 95.
Því meðan ei er æfin búin,
er gagnlig vinna skemtilig;
en þó eg deyi þreyttr, lúinn,
þá fæ eg nóg að hvíla mig;
nýt eg að eins míns erfiðis,
og landið hefir menjar þess.
