- M
- Utmálan og hrós góðrar ektakvinnu og hússmóður.
- 27.
- Má eg vel lofa mína hýru,
- má eg vel þarum sýngja ljóð;
- öll er hún sköpt af eðli dýru;
- ei veit eg þvílíkt gæzku-blóð;
- öll er hún söm í sjón og raun,
- sætan mannkosta færir daun.
- 28.
- Hennar guðhræðslu' og dygða dæmi
- dagliga skín, sem fagrt blis:
- hjúum allt kennir sem þeim sæmir,
- siðar börnin og heptir ys,
- illmæli, klám og arga-fas,
- ósamþykktir og heimsku þras.
- 29.
- Hún er rêtt-kölluð hússins móðir,
- hjúunum kær og virt sem ber,
- hennar dygð læra landsins þjóðir,
- lempin þartil og hugul er;
- hún virðir mig og elskar ens,
- eingum gerandi neitt til meins.
- 30.
- Hún með íþróttum húsið fyllir,
- hreinliga býr til mat ávalt;
- hvað sem hún hefir handa' ámilli,
- herrans blessan það drýgir allt,
- svo hvört eitt matarkynja ker
- krukka spámannsins haldið er.
- 31.
- Hún er skírlíf í hjarta' og sinni,
- hjá mèr sefr og bærist ei;
- heldr liggr í hvílu minni
- hæverskliga, sem önnur mey,
- erfiðar samt með æru þar;
- ávöxtinn guði befalar.
- 32.
- Hún vill aumstöddum hjálpa' og þjóna,
- hún vill sykra það remma' er á;
- hún er mitt skart og heiðrs króna,
- hún er það bezta sem eg á;
- hvörjum stundligum eignum af
- ekkert þvílíkt mèr drottinn gaf.
- 33.
- Nú hefi' eg talað nóg um okkur,
- nefnda sælu má finnast um;
- því svoddan konur kosta nokkuð,
- kjörgripir eru' í ríkjunum.
- Flestallt búendum vildi í vil,
- væru þvílíkar margar til.
