- O
- Bóndans vetrar ánægja hvílík sè af ýmsum hlutum; svo sem eru: gnógtir sumarsafna, rjúpnaveiðar, frost og ísalög, og þeirra hlunnindi.
- 34.
- Nær vetrar-tíð að garði geingr,
- gleðst eg að eiga skjól og hvíld;
- útivinnan ei lýr oss leingr,
- lyst af haust-söfnum verðr fylld;
- því nýtri verð eg nú í vor,
- náttúrunnar að rekja spor.
- 35.
- Vetrinn hèr ei virða flóar,
- við hans gæði samt kannast eg;
- heilsan er frísk þá frýs og snjóar,
- falli veðráttan bærilig;
- aldrei festir á skötnum skarn,
- skemtan er mèr að ganga' á hjarn.
- 36.
- Fara læt eg að fugla-veiðum,
- fágætis til um hlíðar urð,
- sem fornmenn áðr höfðu' á heiðum,
- hænsna loðfættra sèst ei þurð;
- vel get eg borðað villi-rètt;
- á veiku fiðri sef eg lètt.
- 37.
- Náttúran sjálf fer lopt að leggja
- lystiligt yfir vötn og sæ;
- krystalls gler er við iljar seggja
- almenniligt á hvörjum bæ,
- einginn veit eg, um veðra-hvolf,
- vísir á þvílíkt hallar-gólf.
- 38.
- Isinn þykir á Isalandi,
- óblíðu merki skaparans;
- það er ei satt! hann sviptir grandi
- sífeldt, og geymir blessan hans;
- hlunindi margt og ferskan fisk
- fáum vèr þaðan á vorn disk.
