Q
Einhvör fágætust vetrargæði eru innsettar grænar og frjóar maturtir, með hvörri uppáfinníngu að vetrinn í sumar umbreytist. Leiði Islendinga á slíkum hlutum og præjudicium, að ei gefi jurtir hold nè hams. 42.
Lángt yrði þvílíkt til að tína;
tek eg það sem er fágætast;
reynslan gjörði mèr sjálf að sýna,
þó sæki' að frost og veðrið hvast,
hvörnig að vetrar húmin svört,
helzt feingi eg að sumri gjört. 43.
Nær grösin öll hjá grönnum fölna,
gróðrar náttúran byrgir dyr,
rætr og aldin rotna' og sölna,
rírnar og deyr hvað lifði fyrr,
þá eg hef hjá mêr grösin græn,
góð til líknar og matar-væn. 44.
Allan vetr með öllu lífi
ávöxtur þrífst og stundum vex;
nett hana uppskera kann með knífi
konan, til saðníngs og til smekks;
fyr' mig og aðra sýðr svo,
í sèrhvörri viku, daga tvo. 45.
Svo heilnæman og frægan forða
fursti margr sèr nægja lèt;
hjúunum þykir hnoss að borða
hvörsdagliga það rarítet;
aðrir um tekinn tvíla skatt,
trúandi laust að það sè satt. 46.
Epli, næpur og aldin-rætr,
á vetrum geymir jörðin þýð;
en slíkar matar beztu bætr
brúkuðu Grikkir forðum tíð,
Rómverja líka hraustr her,
höldar og yfirmennirnir. 47.
Siðuðum þjóðum enn eru' öllum
ávextir slíkir dagligt brauð;
því hlæ eg rètt að rustaköllum,
er reikna þá gras sem auki frauð
einsog hvört gauðið/flónið af þeim sè
áminnstum köppum hrastari./þjóðum vitrari.
