Heimskringla/Ólafs saga Tryggvasonar/8
Ólafur Tryggvason var staddur einn dag á torgi. Var þar fjölmenni mikið. Þar kenndi hann Klerkón er drepið hafði fóstra hans, Þórólf lúsarskegg. Ólafur hafði litla öxi í hendi og setti í höfuð Klerkóni svo að stóð í heila niðri, tók þegar á hlaup heim til herbergis og sagði Sigurði frænda sínum en Sigurður kom Ólafi þegar í herbergi drottningar og segir henni tíðindi. Hún hét Allógía. Sigurður bað hana hjálpa sveininum. Hún svaraði og leit á sveininn, segir að eigi má drepa svo fríðan svein, bað kalla menn til sín með alvæpni.
Í Hólmgarði var svo mikil friðhelgi að það voru lög að drepa skyldi hvern er mann drap ódæmdan. Þeystist allur lýður eftir sið þeirra og lögum og leitaði eftir sveininum hvar hann var kominn. Þá var sagt að hann var í garði drottningar og þar her manns alvopnaður. Var þá sagt konungi. Gekk hann þá til með sínu liði og vildi eigi að þeir berðust. Kom hann þá griðum á og því næst sættum. Dæmdi konungur bætur en drottning hélt upp gjöldum. Síðan var Ólafur með drottningu og var hún allkær til hans.
Það voru lög í Garðaríki að þar skyldu ekki vera konungbornir menn nema að konungs ráði. Þá segir Sigurður drottningu hverrar ættar Ólafur var og fyrir hverja sök hann var þar kominn, að hann mátti ekki vera heima í sínu landi fyrir ófriði, bað hana þetta ræða við konung. Hún gerði svo, bað konung hjálpa við konungssyni þessum, svo harðlega sem hann var leikinn, og komu svo fortölur hennar að konungur játti henni þessu, tók þá Ólaf í sitt vald og hélt hann veglega svo sem konungssyni byrjaði að vera haldinn.
Ólafur var níu vetra er hann kom í Garðaríki en dvaldist þar með Valdimar konungi aðra níu vetur. Ólafur var allra manna fríðastur og mestur, sterkastur og umfram alla menn að íþróttum, þá er frá er sagt af Norðmönnum.