Heimskringla/Ólafs saga Tryggvasonar/84
Þetta sama haust kom Þangbrandur prestur af Íslandi til Ólafs konungs og segir sínar farar eigi sléttar, segir að Íslendingar höfðu gert níð um hann en sumir vildu drepa hann og lét enga von að það land mundi kristið verða. Ólafur konungur varð svo óður og reiður að hann lét blása öllum íslenskum mönnum saman, þeim er þar voru í bænum, og mælti síðan að alla skyldi drepa.
En Kjartan og Gissur og Hjalti og aðrir þeir er þá höfðu við kristni tekið gengu til konungs og mæltu: „Eigi muntu konungur vilja ganga á bak orðum þínum því að þú mælir svo að engi maður skal svo mikið hafa gert til reiði þinnar að eigi viltu það upp gefa þeim er skírast vilja og láta af heiðni. Nú vilja þessir allir íslenskir menn er hér eru nú skírast láta en vér munum finna bragð það til er kristni mun viðgangast á Íslandi. Eru hér margir ríkra manna synir af Íslandi og munu feður þeirra mikið liðsinni veita að þessu máli. En Þangbrandur fór þar sem hér með yður við ofstopa og manndráp og þoldu menn honum þar ekki slíkt.“
Tók þá konungur að hlýða á slíkar ræður. Voru þá skírðir allir íslenskir menn þeir sem þar voru.