Heimskringla/Ólafs saga helga/172
Þórarinn loftunga var maður kallaður. Hann var íslenskur maður að kyni, skáld mikið og hafði verið mjög með konungum eða öðrum höfðingjum. Hann var með Knúti konungi hinum ríka og hafði ort um hann flokk.
En er konungur vissi að Þórarinn hafði ort flokk um hann þá varð hann reiður og bað hann færa sér drápu um daginn eftir þá er konungur sæti yfir borðum. Ef hann gerði eigi svo þá segir konungur að Þórarinn mundi uppi hanga fyrir dirfð þá er hann hafði ort dræpling um Knút konung. Þórarinn orti þá stef og setti í kvæðið og jók nokkurum erindum eða vísum.
Þetta er stefið:
- Knútr ver grund sem gætir
- Gríklands himinríki.
Knútur konungur launaði kvæðið fimm tigum marka silfurs. Sú drápa er kölluð Höfuðlausn.
Þórarinn orti aðra drápu um Knút konung er kölluð er Togdrápa. Í þeirri drápu er sagt frá þessum ferðum Knúts konungs er hann fór úr Danmörku sunnan til Noregs og er þetta einn stefjabálkur:
- Knútr er und sólar.
- Siðnæmr með lið
- fór mjök mikið
- minn vinr þinig.
- Færði úr firði
- fimr gramr Lima
- út ólítinn
- otrheims flota.
- Uggðu Egðir
- örbeiðis fór
- svans sigrlana,
- sökrammir mjök.
- Allt var gulli
- grams skip framið.
- Vórum sjón sögu
- slíks ríkari.
- Og fyr Lista
- liðu fram viðir
- Hádýrs um haf
- hart kolsvartir.
- Byggt var innan
- allt brimgaltar
- suðr sæskíðum
- sund Eikunda.
- Og fyr fornan
- friðmenn liðu
- haug Hjörnagla
- hvasst griðfastir.
- Þá er stóð fyr Stað
- stafnklifs drifu,
- vara eyðileg
- örbeiðis för.
- Knáttu súðir
- svangs mjög langar
- byrrömm bera
- brimdýr fyr Stim.
- Svo liðu sunnan
- svalheims valar,
- að kom norðr í Nið
- nýtr herflýtir.
- Þá gaf sínum
- snjallr gervallan
- Noreg nefa
- njótr veg-Jóta,
- þá gaf sínum,
- segi eg það, megi
- dals dökksalar
- Danmörk svana.
Hér getur þess að þeim var sjón sögu ríkri um ferð Knúts konungs er þetta kvað því að Þórarinn hrósar því að hann var þá í fór með Knúti konungi er hann kom í Noreg.