Heimskringla/Ólafs saga helga/22
Eiríkur jarl lét sér ekki líka að Erlingur Skjálgsson hefði svo mikið ríki og tók hann undir sig allar konungseigur þær er Ólafur konungur hafði veitt Erlingi. En Erlingur tók jafnt sem áður allar landskyldir um Rogaland og guldu landsbúar oft tvennar landskyldir en að öðrum kosti eyddi hann jarðarbyggðina. Lítið fékk jarl af sakeyri því að ekki héldust þar sýslumennirnir og því aðeins fór jarl þar að veislum ef hann hefði mikið fjölmenni.
Þess getur Sighvatur:
- Erlingr var svo að jarla
- átt, er skjöldungr máttit,
- Ólafs mágr, svo að ægði,
- aldyggs sonar Tryggva.
- Næst gaf sína systur
- snarr búþegna harri,
- Úlfs föðr var það, aðra,
- aldrgifta, Rögnvaldi.
Eiríkur jarl orti fyrir því ekki á að berjast við Erling að hann var frændstór og frændmargur, ríkur og vinsæll. Sat hann jafnan með fjölmenni svo sem þar væri konungshirð. Erlingur var oft á sumrum í hernaði og fékk sér fjár því að hann hélt teknum hætti um rausn og stórmennsku þótt hann hefði þá minni veislur og óhallkvæmri en um daga Ólafs konungs mágs síns.
Erlingur var allra manna fríðastur og mestur og sterkastur, vígur hverjum manni betur og um allar íþróttir líkastur Ólafi konungi Tryggvasyni.
Þess getur Sighvatur:
- Erlingi varð engi
- annar lendra manna,
- ör sá er átti fleiri
- orrustur, stoð þorrinn.
- Þrek bar seggr til sóknar
- sinn, því að fyrst gekk innan,
- mildr, í marga hildi,
- mest, en úr á lesti.
Það hefir jafnan verið mál manna að Erlingur hafi göfgastur allra lendra manna verið í Noregi. Þau voru börn Erlings og Ástríðar: Áslákur, Skjálgur, Sigurður, Loðinn, Þórir og Ragnhildur er átti Þorbergur Árnason.
Erlingur hafði jafnan með sér níu tigu frelsingja eða fleira og var það bæði vetur og sumar að þar var máldrykkja að dagverðarborði en að náttverði var ómælt drukkið. En þá er jarlar voru nær hafði hann tvö hundruð manna eða fleira. Aldrei fór hann fámennri en með tvítugsessu alskipaða. Erlingur átti skeið mikla, tvö rúm hins fjórða tigar og þó mikil að því. Hann hafði hana í víking eða stefnuleiðangur og voru þar á tvö hundruð manna eða meir.