Heimskringla/Magnúss saga góða/2
Magnús Ólafsson hóf ferð sína af Sigtúnum og hafði þá lið mikið er Svíar höfðu fengið honum. Þeir fóru fæti um Svíþjóð og svo til Helsingjalands.
Svo segir Arnór jarlaskáld:
- Rauðar báruð randir síðan,
- rimmu Yggr, um sænskar byggðir.
- Eigi gastu liðskost lágan.
- Landsfólk sótti þér til handa.
- Austan þurðuð, úlfa ferðar,
- öldum kunnr, með hvíta skjöldu,
- tungu rjóðr, til tírar þinga,
- teknir menn, og dör hin reknu.
Síðan fór Magnús Ólafsson austan um Jamtaland og um Kjöl og ofan í Þrándheim og tók þegar allt landsfólk vel við honum. En menn Sveins konungs, þegar er þeir spurðu að Magnús sonur Ólafs konungs var þar í land kominn, þá flýðu allir víðs vegar og forðuðu sér. Varð þar engi mótstaða veitt Magnúsi. Var Sveinn konungur suður í landi.
Svo segir Arnór jarlaskáld:
- Austan komstu með allra hæstum,
- Yggjar más, í þrænskar byggðir,
- fiðrirjóðr, en fjandmenn yðra
- fálma kváðu, ægishjálmi.
- Breiðast vissu, blágams fæðir
- benja kólgu, yðrir dólgar,
- hræddir urðu fjörvi að forða
- fjandmenn þínir, vesöld sína.