Heimskringla/Ynglinga saga/38
Það sama haust safnaði Ingjaldur konungur sér liði og ætlar á hendur þeim mágum. Hann hefir her af öllum þeim ríkjum er áður hafði hann undir sig lagt. Og er þeir spyrja það mágar safna þeir liði í sínu ríki og kemur til liðs við þá Högni konungur og Hildir sonur hans er réðu fyrir Eystra-Gautlandi. Högni var faðir Hildar er átti Granmar konungur.
Ingjaldur konungur gekk á land með öllum her sínum og hafði lið miklu meira. Sígur þá saman orusta og er hörð. En er litla hríð hafði barist verið þá flýja þeir höfðingjar er réðu fyrir Fjaðryndalandi og Vestur-Gautum og af Næríki og Áttundalandi og allur sá her er af þeim löndum hafði farið og fóru til skipa sinna. Eftir þetta var Ingjaldur konungur staddur nauðulega og fékk sár mörg og komst við þetta á flótta til skipa sinna en þar féll Svipdagur blindi fóstri hans og synir hans báðir, Gautviður og Hulviður.
Ingjaldur konungur fór aftur við svo búið til Uppsala og undi illa sinni ferð og þóttist það finna að honum mundi vera her sá ótrúr er hann hafði úr sínu ríki, því er hann fékk með hernaði.
Eftir þetta var ófriður mikill millum Ingjalds konungs og Granmars konungs. Nú er langar hríðir hafði þannug fram farið komu vinir beggja því við að þeir sættust og lögðu konungar stefnu með sér og hittust og gerðu frið millum sín, Ingjaldur konungur og Granmar konungur og Hjörvarður konungur mágur hans. Skyldi friður sá standa millum þeirra meðan þeir lifðu þrír konungar. Var það bundið eiðum og tryggðum.
Eftir um vorið fór Granmar konungur til Uppsala að blóta sem siðvenja var til móti sumri að friður væri. Féll honum þá svo spánn sem hann mundi eigi lengi lifa. Fór hann þá heim í ríki sitt.