Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Draugasögur/Dauðra manna fylgjur
Það ber stundum við þegar einhver deyr að annaðhvort þar sem hann deyr eða annarstaðar sést vofa nokkur eða andi. Vofa þessi er ljósgrá og oftast í aflangri strókmynd. Hún sést ekki nema í myrkri. Hún líður til þangað sem loftstraumurinn ber hana; engum gerir hún mein. Þetta er dauðs manns fylgja.