Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri/Goðfræðisögur/Tröllkonurnar og hvalrekinn

Íslenzkar þjóðsögur og æfintýri  (1862) 
þjóðsaga, ritstjórn Jón Árnason
Tröllkonurnar og hvalrekinn

Eftirfarandi saga sýnir að tröll eru engu vægari hvert við annað í viðskiptum innbyrðis ef þeim er sýndur mótþrói en við menn.

Einu sinni bjuggu tvær tröllkonur í björgum nokkrum með sjó fram, og var sem svaraði bæjarleið milli híbýla þeirra. Einu sinni rak hval fyrir framan helli annarar tröllkonunnar; kom hin þá til hennar og beiddi hana að miðla sér af hvalnum, en hún synjaði. Þá kvað tröllkonan:

„Láttu reka reyðina stóru,
ríkur, svo mér líki,
brátt fyrir björgin ytri,
buðlungur himintungla.“

Um nóttina sleit líka reyðina út af klettunum og rak upp aftur að hinum nyrðri hömrum þar sem hin tröllkonan bjó.[1]

  1. Sbr. vísuna undir Grímsborg í Álfasögum og vísuna í þættinum af Galdra-Leifa