- X
- Um te og kaffedrykki af innlenzkum tilefnum og þeirra jurta góðu verkanir.
- 74.
- Nær vatn skal heita' að veizlu-minni,
- og verðugum gestum láta' í tè;
- útlenzkum varla verð eg minni,
- vil eg ei þeirra fúka-te,
- framar akta eg æru-prís,
- er mèr sú jurtin heima vís.
- 75.
- Te krydda' eg af bezta blómi,
- í blástr-skugga, sem þurkað var,
- vel-litað sem að vitra rómi,
- verkun, smekk, ylm, af hinu bar;
- hármeyar-lauf og bráða björg,
- blandast við ekkilsjurtin mörg.
- 76.
- Ef austan að svokallað kaffi
- kola-mylsnu þeir girnast saup;
- þá segi' eg komi af syndastraffi,
- soddan prjálsemdar elkast kaup;
- af einirberjum betri drykk
- bý eg, sem hefir sama skikk.
- 77.
- Þvílík mig heilsu bætir bára,
- báðum höndum eg kerið gríp,
- og þriggja steiktan avöxt ára,
- ylmheitan þann eg glaðr sýp;
- Norðmenn hafa það þekkir lært;
- Þýðverskir eins til nytja fært.
- 78.
- Þær dýru veigar hryglu' og hósta
- hrinda, gjörandi blóðið þunnt;
- þeim nýrnasteins og blöðru brjósta
- bágleik og kveisur verðr unnt
- að lækna', og innra flogin fljótt,
- flýr þá og líka kónglig sótt.
